Manuel Barros. La Habana
Manuela Rey Ortiz As 5 tas Xornadas dás Letras Estradenses en Cuba estiveron dedicadas este ano ao poeta David Otero Fernández. O acto estivo organizado pola Sociedade “Fillos do Concello da Estrada” e tivo lugar o pasado 17 de maio no Palacio do Centro Galego como parte das actividades celebradas aquí por de o Día dás Letras Galegas. A titular da entidade, Gódula Rodríguez, fixo a presentación dos relatores da homenaxe: o médico e directivo, Manuel Barros; e o poeta e profesor Manuel Álvarez. O doutor Barros falou das orixes e historia do Día dás Letras Galegas, dedicada este ano á escritora María Vitoria Moreno Vázquez; sobre capítulo das Letras Estradenses deu a coñecer que a presente edición está dedicada a exaltar a vida e obra de David Otero Fernández: mestre, escritor e poeta nado en Compostela en 1946, importante figura da intelectualidade estradense; animador cultural e membro de numerosas institucións e asociacións culturais; autor dunha vasta obra abarcadora de diversas temáticas: literatura infantil e xuvenil; biografías; didáctica da lingua galega; poesía e narrativa. Colaborou como co autor de diversas obras colectivas, e é asiduo colaborador dos medios de prensa en Galicia, polo que recibiu numerosos premios e recoñecementos. A disertación complementouse coa proxección de fotografías do homenaxeado e portadas dos seus libros. Pola súa banda, o poeta da comunidade galega en Cuba, Manuel Álvarez, leu catro poemas de David Otero, así como dous da súa propia inspiración: dedicado a María Vitoria Moreno Márquez, e < Buxo, beleza e liberdade> en homenaxe a David Otero. Nun segundo momento do acto presentouse os multimedia <Versos de amor, loita …e compromiso> con imaxes da homenaxe tributada o pasado 9 de marzo a Manuel Álvarez no Concello de Arteixo, e no que se fixo a presentación do poemario de igual nome da autoría deste autor cubano- galego nunha edición a cargo de Carlos Loureiro, e o selo de Edicións Fervenza da Estrada; o evento culminou cun gran concerto SON GALEGO – SON CUBANO a cargo do recoñecido arpista galego ROI CASAL e o seu grupo. A pincelada cultural estivo a cargo da emigrante estradense Manuela Rey, cunhas “Coplas galegas” con letra de coñecidos versos de Rosalía de Castro, finalizando a actividade cunha merenda de confraternización estradense. As anteriores edicións das Xornadas dás Letras Galegas estiveron dedicadas a Carlos Loureiro Rodríguez; Valentín García Gómez; Antía Otero; Xosé Lúa San Martín e Manuel García Barros.
A presidenta Gódula Rodríguez; Manuel Barros; Manuel Álvarez.
POEMAS PARA A HABANA
ESA VECIÑANZA
David Otero
I.
DESEXO
Quero que activemos quen somos
Que non sigamos na fuxida
Que basta a invasión do meu pasado
Pois o tempo noso aquel queremos
Que se volva duramente ofensivo
Tal como a natureza pura…
… e así sen miras sempre dura
II.
SON
Son as sonoridades da memoria
Quen pasean de bo talle polas rúas
As que acariñan pétalos de flor vermella
As que compoñen versos de cantar de pobo
Son as sonoridades da memoria
Quen pasean de bo talle polas rúas.
III.
LINGUA
Nas nosas palabras-corazón permanecen
Os teus sonoros acentos latexantes
De continuadas tarefas
Polos días que me definen
Vou e vas comigo sempre
Abondoso de memoria sen irme a perdas
E camiño feliz… ben posto na viaxe
Sabendo no oriento da firmeza da túa luz.
Eu digo nai…
e digo matria
E no teu falar …
eu digo patria
A todas e a todos.
no meu afecto de sermos
sempre.
david otero
A Estrada, 16 de maio de MMXVIII
DESEXO
Quero que activemos quen somos
Que non sigamos na fuxida
Que basta a invasión do meu pasado
Pois o tempo noso aquel queremos
Que se volva duramente ofensivo
Tal como a natureza pura…
… e así sen miras sempre dura
II.
SON
Son as sonoridades da memoria
Quen pasean de bo talle polas rúas
As que acariñan pétalos de flor vermella
As que compoñen versos de cantar de pobo
Son as sonoridades da memoria
Quen pasean de bo talle polas rúas.
III.
LINGUA
Nas nosas palabras-corazón permanecen
Os teus sonoros acentos latexantes
De continuadas tarefas
Polos días que me definen
Vou e vas comigo sempre
Abondoso de memoria sen irme a perdas
E camiño feliz… ben posto na viaxe
Sabendo no oriento da firmeza da túa luz.
Eu digo nai…
e digo matria
E no teu falar …
eu digo patria
A todas e a todos.
no meu afecto de sermos
sempre.
david otero
A Estrada, 16 de maio de MMXVIII
Participantes nas xornadas das letras estradenses na Habana
A MARÍA DA VITORIA
Manuel Álvarez Fuentes
“As persoas estamos feitas
para levar adiante
os proxectos máis fermosos”
María Victoria Moreno Márquez
María Victoria naceu
nesa Valencia de Alcántara
na terra de Estremadura
tal como á fonte vai a cántara.
Cáceres foi a súa provincia
onde viu a luz ó nacer,
mais amou tanto a Galiza
que galega puido ser.
A relación con Galicia
máis a opción pola súa lingua
foi grande historia de amor
que xamais o tempo mingua.
O amor pola nosa lingua
levouna a impartir as clases
dunha forma clandestina
segundo as franquistas bases.
Así lle foi retirado
o pasaporte unha vez
nel réxime de violencia
que puxo a España ó revés.
Ela foi cuarta muller
que en nosas Letras Galegas
recibiu unha homenaxe
polas fermosas achegas.
Foi profesora de ensino
secundario de Galicia
unha mestra consagrada
e cunha tenra caricia.
A diversos animais
Victoria fixo falar
para divertir aos nenos
cun amor moi singular.
Editada moitas veces
foi Anagnórise, magna obra
desta muller escritora
con gran talento de sobra.
Con Elexías de Luz
cultivou a poesía
resplandecente de amor
en luminaria porfía.
Non importa o mal do cancro
se sempre estarás na gloria
pois ti es coma a Santa Virxe,
a María da Vitoria!
Manuel Álvarez Fuentes
9 de Marzo de 2018
para levar adiante
os proxectos máis fermosos”
María Victoria Moreno Márquez
María Victoria naceu
nesa Valencia de Alcántara
na terra de Estremadura
tal como á fonte vai a cántara.
Cáceres foi a súa provincia
onde viu a luz ó nacer,
mais amou tanto a Galiza
que galega puido ser.
A relación con Galicia
máis a opción pola súa lingua
foi grande historia de amor
que xamais o tempo mingua.
O amor pola nosa lingua
levouna a impartir as clases
dunha forma clandestina
segundo as franquistas bases.
Así lle foi retirado
o pasaporte unha vez
nel réxime de violencia
que puxo a España ó revés.
Ela foi cuarta muller
que en nosas Letras Galegas
recibiu unha homenaxe
polas fermosas achegas.
Foi profesora de ensino
secundario de Galicia
unha mestra consagrada
e cunha tenra caricia.
A diversos animais
Victoria fixo falar
para divertir aos nenos
cun amor moi singular.
Editada moitas veces
foi Anagnórise, magna obra
desta muller escritora
con gran talento de sobra.
Con Elexías de Luz
cultivou a poesía
resplandecente de amor
en luminaria porfía.
Non importa o mal do cancro
se sempre estarás na gloria
pois ti es coma a Santa Virxe,
a María da Vitoria!
Manuel Álvarez Fuentes
9 de Marzo de 2018
| plegable_xuntanza__2018_pre_proyecto.pdf |
Feed RSS
