David Otero
escoito “ AI AMOR”
e sei que nunca nos has faltar… Pepe…
e sei que vas xunto dela,
ela… a señora da doce palabra,
a compañeira da maior mornura
e que tanto precisabas ( e digo ANISIA).
ELA…
a firme militante na humanidade
hoxe creme…está feliz
e acóllete no seu niño de amor
e vida sempre,
pois o abrazo faise eterno
a benvida sen medida
e a lambetada faise sempre compartida.
AI AMOR…!
( será o que resoe intensamente
ata os límites de quen somos,
reducindo todas as lonxanías)
AI AMOR…!
tráevos a nós
e será o dicir sen paro,
o voso dicir sen paro.
AI AMOR…!
tamén será o sentir que nos une
a tanto afecto.
Tamén será a palabra.
AI AMOR…!
será o bico
que vos eterniza en nós
nesta nosa memoria desexada
AI AMOR…!
xa vai con nós
neste ando,
a pasos de teimosa loita …
sen renuncias
AI AMOR…!
será o latexar que nos una.
E velaí tamén será…
unha bandeira.
DAVID OTERO ( 27 novembro de MMXV)