TABEIROSMONTES

Se puidera

3/7/2014

Se puidera
esgazaría de pouco dos
arquivos
dos mapamundi

abstractos e desproporcionados

as patrias ausentes
xamais esquecidas

que máis me doen.

Illalas así do resto que me dá forma
para prender con garfos
as súas fronteiras na carne aberta
aprendendo as arestas todas
nas prantas dos pés e nos tendóns da miña garganta calada.

Para rinchar os dentes e desgastalos por esta pena que non flúe nunca
ata o suicidio.

0 Comentários

Así que pasen seis anos

3/7/2014

1 Comentário

Así que pasen seis anos
esqueceremos a auga.
Non haberá cabaliños azuis de vidro brillando nas fiestras
nin cancelas oxidadas
nin flores de pétalas amarelas
nin pontes entre os abismos.

A luz do sol será unha
lanterna estúpida
con papel-seda de cor verde escurecido
volvoreta de ás de coitelo
na garganta/para non
berrar
os nosos nomes
ca desesperación das baleas que agonizan.

Así que pasen seis anos
xa non saberemos
de nós /mágoa/

nin das follas
estradas nas carballeiras
como cadáveres ríxidos
entre os lenzos/sobre
o leito frío
/abandonados.

Así que pasen
perderemos o senso do Norte
a diagonal dos beixos
toda esa cinsa.

Non quedarán lugares seguros/para escondernos

deste medo e do escuro e da soidade

en ningures.

Nin sequera nos abrazos.

Porque os anos buscaránnos con avidez
para reclamarnos
as horas
que perdimos
intentando atopar

en ollos alleos
a resposta a nós mesmos fóra de nós.

Así que pasen seis anos
preguiza
e desterro

sempre.

Que camiño queda despois de todo isto, dimo ti
/se é que o sabes.

1 Comentário

Sentir o verso

3/7/2014

0 Comentários

Sentir o verso
como unha incesante Nada.

Unha vasta extensión vacía e intransitable
que o devora todo
que me devora a min
e ás árbores

enchendo o aire dunha pesada
derrota.

Camiñar o verso
sabendo que non perdurará
-nin el nin ningún de nós, téno
por seguro-

ningunha pegada no caderno
ermo,
cicatriz afogando na pupila.

Explotar(se) o verso
nun punto entre a boca e o baixo ventre
atascado
maltratado e ferido

ser vez e consecuencia
da dor e da orixe

mentres se vai o día
en sombras na porcelana
escorregando pola pel azulada
cada noite

despois do ritual consentido e resurrector do baño.

0 Comentários

Autora

Cursou estudios musicais dende ben pequena, especializándose en Violín.
É membro da Asociación de Escritores en Língua Galega - AELG dende o ano 2008.
Xestiona a bitácora persoal Navicularia
Na súa traxectoria como poeta salientan:
XX Premio de Poesía Eusebio Lorenzo Baleirón (Concello de Dodro) outorgado ó seu poemario “Código Poético” (Decembro de 2007), publicado na Editorial Sotelo Blanco
“Diáspora” (2012, Acha Escrava Editora), 2º libro individual de poemas.
Colaboración en publicacións colectivas de poesía:
“Poesía Contemporánea de Tabeirós- Terra de Montes”, publicado en Decembro de 2005 pola Editorial Fervenza
“Sétimo Andar, Poesía Alén” (2010), co Colectivo de creación A Porta Verde do Sétimo Andar (ed. Nova Galicia Edicións)
“Poetas con Rosalía V” (2010), da Fundación Rosalía de Castro
“Pegadas” (2011), co Colectivo de creación A Porta Verde do Sétimo Andar (ed. Nova Galicia Edicións)
“Mulheres entre poesía e luita”,(2011), da Assembleia de Mulheres do Condado
Revista “DORNA”, nº34, da USC (2011)
Participación na homenaxe a Urbano Lugrís, da Nave das Ideas (2011)
“XXV Aniversario do Premio de Poesía Eusebio Lorenzo Baleirón 1988-2012”, (2012), do Concello de Dodro
Colaboración no boletín nº3 da publicación francesa Levure Littéraire
Formou parte do consello de redación e publicación da folla de poesía “AugasVerso” financiada polo Excmo. Concello de A Estrada (2003-2004)
Participa con asiduidade en múltiples actos literarios e culturais de índole diversa. Igualmente, na actualidade exerce como articulista na sección de opinión no diario Sermos Galiza

Categorías

Feed RSS

María N. Soutelo

Se puidera

Así que pasen seis anos

Sentir o verso

Autora

Categorías