Confeseiche que silenciara os cumes mais xeados para ver onde te atopabas?
Alí onde o ceo racha, frugal, para que o sol te alimente?
Confeseiche que,
Vacilante,
Confundín os teus ollos con vestixios, con ouro roubado.
E as túas mans coas flores depositadas?
Confeseiche que fasme tremer cada vez que te libras de sombras e considérote?
Confeseiche soñarte servindo manxares en mesas nobres;
Verte entregar nomes deteriorados, palabras opulentas.
E torsos vertidos en comedores mal amoblados;
En festividades simuladas, en pianos esnaquizados.
Claro que lle cantei,
Torpe,
Aos teus cabelos vagabundos, finísimos.
Á tensa espera dos sabores amargos
De mulleres sen rostro nin importancia.
Confésoche que necesitei a túa compaña
E que eu, vin buracos descoloridos
Como a ousadía de escribir na auga envelenada,
De voar coma os paxariños que non dei matado
Ou fatídico soño de aves mortas.
Alí onde o ceo racha, frugal, para que o sol te alimente?
Confeseiche que,
Vacilante,
Confundín os teus ollos con vestixios, con ouro roubado.
E as túas mans coas flores depositadas?
Confeseiche que fasme tremer cada vez que te libras de sombras e considérote?
Confeseiche soñarte servindo manxares en mesas nobres;
Verte entregar nomes deteriorados, palabras opulentas.
E torsos vertidos en comedores mal amoblados;
En festividades simuladas, en pianos esnaquizados.
Claro que lle cantei,
Torpe,
Aos teus cabelos vagabundos, finísimos.
Á tensa espera dos sabores amargos
De mulleres sen rostro nin importancia.
Confésoche que necesitei a túa compaña
E que eu, vin buracos descoloridos
Como a ousadía de escribir na auga envelenada,
De voar coma os paxariños que non dei matado
Ou fatídico soño de aves mortas.
Feed RSS