Recendos montesíos en romaxe a Sabucedo

Manuel Cabada Castro

Quero cantar os recendos
desta nosa e vella terra,
fermosa e tenra cal neno
que soños soña de seda.

Monstros xélidos non quero,
de fóra aquí transplantados.
Quen aquí traelos quere
de don diñeiro é un escravo.

Quero vivir e cantar
na compaña da laverca.
E así o meu ceibe canto
arriba entoar con ela.

Atordante o teu xirar,
tarabela fachendosa!
Non compraces nin nos vas!
A muiñeira é a danza nosa!

Onda os muíños naceu esta
das correntes de augas vivas,
coma bestas de Montouto
que o vento portan nas crinas.

Comunal é o noso canto
fronte a escuros intereses.
Nós seremos sempre nós,
déixennos ou non nos deixen!

A prol do noso loitamos,
da vida e da nosa fala.
Lúa e estrelas na noite,
de día o sol na montaña.

O común a todos nós
é a nosa propiedade.
Só ceos e terra ceibes
nidia dan eternidade.

Nin nos mares chapapote
-de negruras nunca máis!-
nin brancuras na montaña
dos xigantes do metal!

Pois se o ceo ver queremos,
velaí está o voar lene
da laverca en espiral
que de abaixo ó alto ascende.

Peregrina do alén
en arroubo namorado,
de si dona e mais do mundo
leva nas ás o seu canto.

Fermosura évos Galiza.
Non a deixes deformar.
A beleza non se vende
a ninguén por vil metal.

Non só a nós nos coidamos.
O tesouro montesío
do milagre cabalar
é pra nós gran desafío.

Se coas bestas nós medramos,
medrarán elas connosco.
Con elas formamos todos
un só e bifronte pobo.

De lobos saben as bestas;
saben tamén dos humanos.
Xuntos elas e mais nós,
ben seguro que triunfamos!


Manuel Cabada Castro


(Sabucedo, 29 de abril de 2023)