O vindeiro venres 5 de maio dará comezo a xeira de actos sobre as nosas letras que promove a Asociación Cultural "Vagalumes" no noso concello. Quixemos facelo coa presentación dunha obra que está a ter grande acollida da crítica e que é de autoría dunha escritora Estradense: “O cuarto das abellas” de Antía Otero.
O acto terá lugar o no Museo da Madeira e Móbel (Mome) ás 20:30 horas e xunto coa autora estarán a profesora Susana Aríns e a profesora e xornalista Chus Nogueira, ambas as dúas tamén poetas e escritoras.
Sobre este libro recollemos a análise de Fran P. Lorenzo: “Este libro nace da tensión entre o doméstico e o salvaxe. O tempo detense na formalina dos recordos e fai ecoar, nas celas da memoria, o misticismo indomábel de Emily Dickinson: «A morte –escribiu ela nunha carta– é inofensiva, coma unha abella, agás para aquelas que corren.» "O cuarto das abellas" é unha abellariza de palabras, unha estrutura pechada e inquietante na que Antía Otero esmelga o froito dunha poesía que é, no entanto, agre, sen almibres. Porque amarga é a verdade, o amor e todo aquilo que aquí doe pola súa certeza. A autora, entre un enxame de obreiras, adéntrase cautelosa na linguaxe e comparte connosco o seu fermoso acto de risco, o perigo-mel duns versos que, coma o veleno das abellas, proen e sandan á vez”.

Este venres, 28 de abril, ás 20,30 h, a Sala de Exposicións Abanca da Estrada acolle a presentación de “Bicos”, o novo libro de poemas infantís de Xosé Vázquez Pintor organizado pola Asociación Cultural "Vagalumes".

Este libro que recolle 33 poemas con ilustracións a toda cor, para nenos e nenas, lévanos á Galicia interior, onde os protagonistas pasan a ser a vaca, a toupa, a serpe, a pulga, o raposo, o cabalo, o rato ou a troita...

Participan

En "Bicos" participaron 20 ilustradores galegos de recoñecido prestixio, que coa súa arte fan deste libro un auténtico tesouro de cor e letras.

Camilo Caamaño Xestido, Xandre Paz, Xan Paz, Pilar Taboada, Isabel Alonso, Ramiro Cimadevila, José Antonio Fondevila, Damián Paío, Beatriz Mosquera, Héitor Picallo, María Lires, Xavier Ríos, Manolo Fragoso, Lois Gil Magariños, Alba de Alba, María Núñez Jalda, Agustín Bastón, Xulio García Rivas, Lito Portela.

Colaboran

Para a publicación de “Bicos” contouse co apoio do Concello de Agolada e as empresas Cooperativa Hoxe (queixos) de Lalín e o restaurante Enxebre Porta do Sol de Lamela, de Silleda.

Na presentación

No acto do venres na Estrada, participarán o profesor e escritor David Otero, o empresario Miguel Villar, os ilustradores Héitor Picallo, Manolo Fragoso e Ramiro Cimadevila; e o autor do libro, Xosé Vázquez Pintor.

Durante o acto, organizado pola Asociación Cultural “Vagalumes” poderemos disfrutar coa exposición das ilustracións que forman parte de "Bicos" e tamén dun recitado poético improvisado.

Tal e como sempre se dixo,  é de persoas ben nacidas ser agradecidas. Así o demostra a chamada Cofradía de la Santa Cruz, creada na Estrada hai tan só tres anos, que nun peculiar artigo publicado o día 19 neste xornal,  declara o seu recoñecemento a todas as entidades e persoas que colaboraron con eles na celebración das procesións de Semana Santa.
     Nada temos que dicir en canto ao agradecemento a particulares ou negocios que participaron coa súa achega, tampouco sobre os eloxios dedicados ao párroco  polo seu apoio, ánimo e consellos;  mais, outra cousa ben diferente é o que respecta ao goberno municipal. Non é de estrañar que  a Cofradía de la Santa Cruz mostre o seu fondo agradecemento,  no artigo ao que nos vimos referindo,  ao alcalde José López Campos, nin ao concelleiro de cultura, Juan Manuel Constenla Carbón, nin a todo o seu grupo de goberno, tendo en conta a substanciosa e asombrosa contribución de 10000 euros coa que o noso Concello, é dicir, todos e todas as estradenses,  agasallamos esta asociación relixiosa católica, cuxo único mérito, máis que dubidoso,  é a celebración dunhas suntuosas procesións, nas que non faltou  detalle, desde  os pendóns con que o goberno municipal tivo a ben engalanar as rúas, pasando polas  carrozas e  os encapuchados,  até chegar ao  extravagante espectáculo das saetas…
     Desde logo,  a nosa lingua e a nosa cultura non parecen ser asuntos que interesen en absoluto  á Cofradía de la Santa Cruz. Non temos máis que observar o seu desprezo polas propias tradicións e a súa pailana imitación de modelos culturais  alleos a nós,  como é o caso das andaluzas saetas. En canto á consideración pola nosa lingua, abonda con achegármonos a todas e cada unha das publicacións desta entidade:  estatutos, solicitudes de inscrición, comentarios na súa páxina de facebook…, para nos decatar do desprezo total polo noso principal sinal de identidade,  a lingua galega. Chegamos entón aquí á apoteose do asombro: os agradecementos van  tamén  dirixidos ao mesmísimo Secretario Xeral de Política Lingüística, aínda que ben é verdade que mesmo descoñecen o nome do cargo que Valentín García desempeña, pois refírense a el como “secretario xeral de Normalización Lingüística de la Xunta de Galicia”.  Cal sería a axuda que  Valentín García lles ofreceu,  como representante institucional, para que os membros da Cofradía de la Santa Cruz lle estean tan agradecidos?  Que apoio merece da Secretaría Xeral de Política Lingüística unha asociación que non utilizou nunca a nosa lingua?  Quizais o cartel coa programación das procesións para a Semana Santa deste ano o pagou a Secretaría Xeral de Política Lingüística? Será por iso polo é o único texto procedente de tal asociación que  está redactado en galego?  Tendo en conta a situación que está a sufrir a nosa lingua,  a perda masiva de falantes entre a mocidade, posiblemente a Secretaría Xeral de Política Lingüística tería moitos outros ámbitos aos que destinar os cartos públicos que xestiona e que poderían contribuír para unha efectiva normalización.  Mais, mentres a nosa cultura esmorece,  a Secretaría Xeral de Política Lingüística colabora economicamente cos que se poñen a cantar saetas… Unha vez máis, o mundo ao revés.
     Como eu tamén son agradecida,  quero expresar a miña gratitude a todas as persoas, asociacións, entidades ou colectivos que traballan en prol da nosa lingua, da nosa cultura, da supervivencia das nosas tradicións e do noso patrimonio, material e inmaterial. 

Non quero desde logo fachendear aquí pola miña parte de utilizar correctamente a propia lingua, a galega, aquela que utilizo agora para me queixar do desleixo co que máis dunha vez se trata a lingua galega nalgúns xornais que se editan en Galicia. Non exclúo, polo tanto, que alguén me poida replicar co vello adaxio latino de “medice, cura te ipsum”... 
    Pois ben, dado que o espazo que lle dedican a informacións ou textos escritos na lingua propia do país é lamentablemente só case testemuñal, cabería esperar que houbese polo menos un esmerado coidado no seu correcto uso. A verdade é que non deixa xa de ser unha abraiante anomalía que o uso do galego nos xornais non se corresponda en absoluto co feito de ser a lingua galega a única (por algo será, digo eu...) lingua propia do país. Mais deixando agora isto a un lado, un esperaría alomenos que tratándose de novas que teñen que ver directa ou indirectamente coa lingua mesma estivesen digna e correctamente presentadas na lingua elixida nese caso para informar os lectores.
    Hai aínda poucas semanas, o día 20 do pasado mes de marzo, detívenme a ler a importante nova sobre a elección do novo presidente da “Real Academia Galega”, institución que vela e atende o bo uso da lingua galega. Contaba eu con que o xornal que tiña nese intre nas mans e que benevolamente se dignara presentar ós seus lectores tal nova na lingua propia do país se comportaría como corresponde. As miñas esperanzas ficaron por desgraza, porén, defraudadas. 
    Coméntasenos alí, en efecto, entre outras cousas, que “tres membros excusaron a súa presencia”, cando o correcto sería escribir (tal como me advirte neste mesmo intre o meu dilixente corrector galego): “escusaron” e “presenza”. Ou é que non dispoñen os pobres xornalistas desta mínima axuda tecnolóxica? Máis me golpeou, porén,  a sensibilidade o de me atopar en tal nova con dous parágrafos que o corrector electrónico non é naturalmente quen de corrixir e que comezan deste xeito. O primeiro é este: “O expuxo ante os medios informativos...”. É ben sabido que o único correcto é dicir: “Expúxoo ante...”. O segundo é este outro: “Por elo comprometeuse...”. “Elo” en galego non fai referencia senón ós “elos” ou aros dalgunha cadea ou obxecto semellante. 
    Prego, pois, pregamos, esiximos (coido que moitos, incluídos –supoño- os que se expresan en castelán) un respecto pola nosa lingua, pola lingua que en definitiva é de todos!

* Publicado en “Galicia Dixital”, luns, 10 de abril de 2017]