Pedra insculturada da Chaira do Coto, entalla e corredor.
Calros Solla
O pasado domingo [12-9-2021] membros do colectivo Capitán Gosende démoslle continuidade ao labor exploratorio das lombas montesas situadas ao raiante da parroquia de Figueiroa (Cerdedo), augas vertentes do regueiro do Portaloureiro.
Encamiñamos os nosos pasos, non sen dificultade, pola antiga verea que pon (ou puña) en comunicación a aldea de Portugal (Figueiroa) coa do Milladoiro (Parada). Mentres ascendiamos o contraforte sur do Coto Laceiras (716 m), a uns 500 m de altitude, chamounos a atención un relanzo solleiro, orientado cara á valiña de Figueiroa. A carón dunha das revoltas do camiño, un calveiro rochoso abríase na confluencia dun mesto cerquido ventureiro e un piñeiral de repoboación.
Achegarnos ao laxedo e advertir as coviñas talladas na pedra foi todo un. A laxeira, de pedra de gran, ben pode abranguer os 100 m2, porén a superficie visíbel da rocha, a non cuberta polo manto vexetal, apenas acada os 6 m2.
A primeira vista, o gravado rupestre detectado componse de cinco coviñas, cuxo diámetro vai dos 3 aos 6 cm. As concavidades, de boa profundidade, talláronse nunha laxa peada. As coviñas están intercomunicadas por unha decena de riscos estreitos e pouco profundos (leito en “U”), a xeito de desaugadoiros.
A sección do laxeiro orientado cara ao nordés desapareceu xacando por extracción. Non se aprecian, no bordo da cortada, marcas de cuñas ou guillos, mais si unha esgazadura irregular. Con certeza, a superficie insculturada era moito maior.
Se observamos a rocha polo seu lado leste, concluiremos que o labor de corta e extracción deixou unha entalla duns 80 cm de altura e 50 cm de profundidade. De considerarmos a entalla a sección dun hexaedro, a cara frontal acadaría os 110 cm de longo e a sección 170 cm. Chamounos a atención que, partindo do fondo da entalla, emulando un corredor, aliñáronse dúas fileiras de pequenos cachotes fincados en paralelo (uns 15 elementos). O largo deste “corredor” vai dos 50 cm (no fondo da entalla) até os 60 cm (na parte máis afastada), estendéndose uns 2 m de longo. Descoñecemos a data na que se dispuxo a devandita estrutura, ben seguro moderna. Cachotes de tamaños diversos, provenientes da pedreira, esparéxense polas ladeiras do outarelo.
De volta en Portugal, rueiro de Figueiroa, demandamos dos veciños información sobre o chamadeiro do laxaredo na que atoparamos o gravado rupestre. Respondéusenos que, segundo as nosas indicacións, o pedregal había estar no predio coñecido como Chaira do Coto. Eis pois o nome co que inventariamos a nosa descuberta: “Petróglifo da Chaira do Coto” (coordenadas.- X: 550.279; Y: 4.710.749; alt. 474 m). O petro localízase a uns 500 m, en liña recta e cara ao nordés, da aldea de Portugal, da outra banda do regueiro do Portaloureiro.
Co da Chaira do Coto, a parroquia de Figueiroa rexistra o seu oitavo petróglifo; o territorio de Cerdedo acada os 61 gravados rupestres inventariados e, no eido das insculturas, o colectivo Capitán Gosende deixa, na comarca de Montes, a súa cifra de descubertas en 88.
Encamiñamos os nosos pasos, non sen dificultade, pola antiga verea que pon (ou puña) en comunicación a aldea de Portugal (Figueiroa) coa do Milladoiro (Parada). Mentres ascendiamos o contraforte sur do Coto Laceiras (716 m), a uns 500 m de altitude, chamounos a atención un relanzo solleiro, orientado cara á valiña de Figueiroa. A carón dunha das revoltas do camiño, un calveiro rochoso abríase na confluencia dun mesto cerquido ventureiro e un piñeiral de repoboación.
Achegarnos ao laxedo e advertir as coviñas talladas na pedra foi todo un. A laxeira, de pedra de gran, ben pode abranguer os 100 m2, porén a superficie visíbel da rocha, a non cuberta polo manto vexetal, apenas acada os 6 m2.
A primeira vista, o gravado rupestre detectado componse de cinco coviñas, cuxo diámetro vai dos 3 aos 6 cm. As concavidades, de boa profundidade, talláronse nunha laxa peada. As coviñas están intercomunicadas por unha decena de riscos estreitos e pouco profundos (leito en “U”), a xeito de desaugadoiros.
A sección do laxeiro orientado cara ao nordés desapareceu xacando por extracción. Non se aprecian, no bordo da cortada, marcas de cuñas ou guillos, mais si unha esgazadura irregular. Con certeza, a superficie insculturada era moito maior.
Se observamos a rocha polo seu lado leste, concluiremos que o labor de corta e extracción deixou unha entalla duns 80 cm de altura e 50 cm de profundidade. De considerarmos a entalla a sección dun hexaedro, a cara frontal acadaría os 110 cm de longo e a sección 170 cm. Chamounos a atención que, partindo do fondo da entalla, emulando un corredor, aliñáronse dúas fileiras de pequenos cachotes fincados en paralelo (uns 15 elementos). O largo deste “corredor” vai dos 50 cm (no fondo da entalla) até os 60 cm (na parte máis afastada), estendéndose uns 2 m de longo. Descoñecemos a data na que se dispuxo a devandita estrutura, ben seguro moderna. Cachotes de tamaños diversos, provenientes da pedreira, esparéxense polas ladeiras do outarelo.
De volta en Portugal, rueiro de Figueiroa, demandamos dos veciños información sobre o chamadeiro do laxaredo na que atoparamos o gravado rupestre. Respondéusenos que, segundo as nosas indicacións, o pedregal había estar no predio coñecido como Chaira do Coto. Eis pois o nome co que inventariamos a nosa descuberta: “Petróglifo da Chaira do Coto” (coordenadas.- X: 550.279; Y: 4.710.749; alt. 474 m). O petro localízase a uns 500 m, en liña recta e cara ao nordés, da aldea de Portugal, da outra banda do regueiro do Portaloureiro.
Co da Chaira do Coto, a parroquia de Figueiroa rexistra o seu oitavo petróglifo; o territorio de Cerdedo acada os 61 gravados rupestres inventariados e, no eido das insculturas, o colectivo Capitán Gosende deixa, na comarca de Montes, a súa cifra de descubertas en 88.
Parte visíbel do petróglifo da Chaira do Coto (Figueiroa).
A pedreira coroa un relanzo daquela lomba.
Fuente RSS
