Xornal de Tabeirós-Terra de Montes

Agra fértil nas laudas

11/12/2022

David Otero

Temos que conformarnos co que se nos deu daquela… e definilo como pacífica transición?

Non…non nos conformamos….

E por iso na memoria de todas e de todos os nosos mártires, héroes populares, irmandados na liberdade e na xustiza, na memoria viva, activa e nosa, representada hoxe aquí nas Laudas por Xosé Cortizo, velaquí a proba da manifesta rebeldía, a da non comuñón con rodas de muíño, nesta democracia pactada, coa proa orientada, a referente de aplauso e de exemplariadade, das e dos de Capitán Gosende. Estamos en boas mans.

Hoxe este recoñecer colectivo a Xosé Cortizo, encarna a todas as galegas e a todos os galegos que morreron na loita pola liberdade e pola xustiza.
Tócanos a nós, como así nos refiren os de Capitan Gosende, garantir a verdade na loita de cada día, garantir un proceso certo de reparación que argumente a falsidade da impunidade como política de Estado, si, a desta España, señora algunha vez, case sempre golfa.
Aquí non temos normalizado o olvido.
Aquí trunfa o recordo e a memoria
Aquí afirmamos… que sen memoria…
non hai liberdade posible.
Aquí sen memoria…
non haberá fomento de dignidade.
Aquí declaramos que a memoria…
Non pode ser a palabra fatal que nada di
nin o triste abrazo que non aperta
nin o bico pobre que non enamora
Que como dixo un patriota;
Se non hai memoria…
todo o presente é marabilloso.
Hoxe fagamos das Laudas,

na honra e na memoria,
un pobo en movemento…
un mundo de vida…
unha fronte dinámica de restauración

Sigamos pois…a pola verdade
Sigamos pois…sendo suxeitos de resistencia
Sigamos pois…alentando rebeldías
Sigamos pois e teimosamente… na responsabilidade de facer
Que a cousa non é doada.
Que a convivencia non se constrúe co duns contra outros.
…hai que seguir descombrando verdades
A fenda dos valados dos vencedores está feita…
toca ir por ela e agrandala…
derrubalos
entrar no seu terreo
Restituir
Liberarnos
Toca…
Pois o pobo noso na xustiza da reparación
é sempre o noso eterno retorno.
Poñamos os desexos e a loita no dicir de Alfonso Sastre
…que o conformismo non se inastale nas nosas esperanzas…
…que os nosos xeonllos non toquen o noso chan…

0 Comments

Pintor na Estrada

14/3/2022

0 Comments

David Otero

…hoxe na Estrada
na luz fina dos Vagalumes
nas palabras cristaíñas da nenez e mocidade
no sentir de nós presentes
no disfrute da busca de novos momentos
tremendamente conxugamos o verbo amar
en perfectos tempos de felicidade
así con volos dous
María e Xosé

…e así compartimos
o arume arrecendente
dunha determinada flor xigante a nome propio
de setenta e cinco pétalos acariñados que tanto suman
…flor ela que nos aniña
na amical mornura
tan irmandada
como tan sentida
marabillosamente construída

…e así destas
coidando primorosamente non enrugar os tempos
sen nos dividir nas nosas esperanzas
ben notamos Pintor
como nos escribes
para que todas e todos na lectura
lle deamos voz plural á túa obra orixinal
tan abondosa de frescura
de masa nai de Lingua… forneada na Cultura

…e nela amigo Pintor…
na luz que nos convoca na beleza
tamén vai o “resío” de auga e frío
das terras bravas do medio
e das do mar
todo sen medo
…e vai tamén o colo morno de nai
co mirar atento de pai
e María sempre…!

velaí Xosé con este libro tecen para ti
os nosos corazóns
ti segue a poñerte ghuapo e de bo porte
que a música non para
nin o baile para
nin o aturuxo comunal por celebrarte tampouco para
e todo segue no teu andar de todos os días orientado
con María
tendo moito aínda volos dous… polo que soñar.

0 Comments

Día Mundial do Libro

24/4/2021

0 Comments

David Otero

O venres vinte e tres celébrase o Día Mundial do Libro e dos Dereitos de Autor fixado pola UNESCO desde 1995.Antes esta celebración facíase o sete de outubro motivado polo nacemento de Miguel de Cervantes como Festa do Libro Español e logo pasouse a nivel mundial, festa universal, arredor das mortes do mesmo Cervantes e a de Shakespeare, á data que arestora se celebra. Velaí pois un día especial, en acentos de intensidades populares, na defensa dos libros como elementos imprescindibles, soportes importantes de beleza, para mediación das lecturas , nos saberes creativos das Linguas, a sabor e xares (de tantos gustos) das boas Literaturas nas Culturas dos distintos Pobos e Estados.Tamén así un día solidario e cheo de sentementos irmandados para que tamén polos libros recoñezamos as marabillosas diversidades que suman e aportan contidos tan cualitativos ao todo universal. Todos os anos noméase unha cidade como Capital Mundial do Libro. Este ano (o vinteún) correspóndelle tal distingo a Tiflis (Tibilisi) de Xeorxia, país soberano na costa do mar Negro, Europa Oriental.O seu idioma oficial é o xeorxiano, no setenta e un por cento, xunto co ruso, armenio, azerí e algún máis.
E así desde nós, desde quen somos, postos nas maiores ilusións, no compás dos libros, nas lecturas de ganchete e no exercicio dos pensamentos, libremente, velaí como nos volvemos a mellores e poñemos as nosas palabras a camiñar, sentindo emocións de altas gradacións. Cos libros facémonos parte viva do universal. Axudamos construír unha sólida realidade de país. Por iso, conectando, sabéndonos Nós, sen dicir non a ninguén, así iremos. Iso é abrazar..Iso é poñer as horas a toda luz.

0 Comments

Carvalho, Lingua e Terra

25/3/2021

0 Comments

As letras galegas que non puideron ser, unha achega desde a nosa comarca

David Otero

CARVALHO CALERO
O tempo de esperanza non se pode conxugar soamente en pasado.
Por iso indo na memoria nosa comunal, viva e activada, poñemos en presente de referencia nacional a DON RICARDO CARVALHO CALERO no ano 21, que debese ser de continuada celebración e honra á súa persoa como LETRAS GALEGAS, pero tamén a día de hoxe , 25 de primavera, celebrámolo no seu 31 cabodano.
Hoxe escribimos unha páxina máis, da súa exemplar militancia en Galiza e que no seu contido, nós debemos manter na lealdade.
Xa que logo desde a AC VAGALUMES da Estrada, de primeiro, queremos parabenizar á nosa Federación de Galiza Cultura por esta magnífica proposta extensiva para honra permanente a Don Ricardo.
Así, nesta xornada primaveral, desde as Terras de Tabeirós e Montes, queremos acompañar a Don Ricardo e ir co seu vivir e pensamento militante.
Velaí “ Carvalho, Lingua e Terra”.
A presenza de Don Ricardo por estas terras foino sempre de ampla xenerosidade e asemade de facer construtivo cualitativo. Por unha parte a súa participación activa para a celebración do DÍA DAS LETRAS GALEGAS EN 1970 ADICADAS A MARCIAL VALLADARES.
Por outra parte a súa disposición a vir á nosa vila.Moi especialmente a través da AC A ESTRADA, colectivo precursor desta de hoxe AC VAGALUMES.
Gratitude a Don Ricardo pola súa disposición, axuda e respecto á militancia de base ( pois el foi un deses militantes) .
Tamén pola súa ampla lección de lingua e pobo, de historia e literatura, de identidade e proxectos, que moitas e moitos estradenses así foron estimulados e postos en aprendizaxe comprensivo polo que interiorizaron saberes e actitudes.
Desde a Estrada, grazas a Don Ricardo pola súa xigante referencia e así nese fío…todas e todos nós… xuntos nos proxectos…seguimos nela.

0 Comments

El Emigrado, no seu centenario

17/9/2020

0 Comments

David Otero

ano vinte do século pasado danse en Galiza moitas iniciativas de pobo e de nación. Como algo principal, sen desmerecer nada, constitúese a vintecinco de xullo o día da Patria Galega. Tamén o nacemento da revista NÓS portavoz da mesma xeración de intelectuais, entre eles Lousada Dieguez,De maneira moi especial ao andar destes movementos nace na Estrada o xornal El Emigrado coa promocións dos Centros de Emigración fundamentalmente de Cuba e Arxentina en comunicación ideolóxica coa xente estradense moi motivada polo agrarismo e andar sociopolítico deste Concello, tanto en educación como en constituirse voz social en camiño de futuro de ben e de liberdade. O director desde xoranl será Otero Abelleira e un redactor (xefe) salientable García Barros.Logo houbo colaboradores como Otero Pedrayo, Bernardo Mato, Castelao,Losada Dieguez, Cabada Vázquez e moitos outros. Eran tempos nos que Roberto Blanco Torres proclamaba nos seus versos o dicir de . Nós, nós e nós”.A xustiza era tarefa de conquista, de argumentos e de convencementos. De evidencias. Non era revancha, nin desquite. Non era vinganza.Logo do trinta e seis viñeron as ordes represoras de intalarse nos olvidos. Nos silencios impostos.Aquela tarefa xornalística a poucos anos destas botou o peche. Comezaron os camiños de resistencias.A xeración de El Emigrado caeu en moitas fustracións entre tantas privacións e non serían poucos os comentarios ferintes, humillantes, para con eles. Canta usurpación de liberdade, a cal naceu dunha ilusionada República ( ela tan breve). Cantos tiñan ideais e mal comprendían as súas vidas sen eles.
Pero nunca é tarde para celebrar. E así desde a AC Vagalumes queremos dar conta de que a este martes quince temos a honra de poñer ao día da historia estradense o centenario do xornal El Emigrado.Sabemos que está moi medido o dereito a disentir, pero disentimos da oficialidade dos olvidos e dos silencios. Hai que garantir que se coñezan todas as memorias. Queremos ter unha política pública da memoria.A realidade é pesimista. O futuro será duro. Pero nós os estradenses debemos axudar que a esperanza avance.Iso é poner luz. Iso é abrazar a verdade.