David Otero
Manifestación marzo 2017
Todos os nosos meses teñen en si moitos anos. Anos de loitas e de sacrificios, de éxitos, triunfos e derrotas, pero que se sintetizan no seu contido nun mes e este de marzo éo de Muller ( si a nome propio).Estableceuse o oito de marzo como día da Muller e fíxose para pensar sobre os avances logrados, reivindicar máis cambios e visibilizar a determinación das mulleres no seu papel irrenunciable na historia.Tal e como estamos poderemos dicir que o futuro sería de muller, pero o presente é explícitamente masculino. Totalmente e por moito que se diga que este tema non debe politizarse ( canté). Unha forma de respectar á muller é solidarizarse con ela na súa loita. Activarnos pois. Polo mesmo non estamos para celebracións de pachangueo. Son horas obrigadas de denuncias, protestas e mobilizacións. Deben tremar os piares dos gobernos irresponsables, os cales soamente se curan disto dando un titular. E os feitos?
Hai que cambiar o modelo social por outro de igualdade e xa que logo máis xusto e máis democrático. Son necesarias políticas económicas máis igualitarias. Os empregos deben ser cualitativamente acordes coa condición feminina.A marcha atrás dos dereitos conquistados arestora atinxe a todas e a todos, pero en sobremaneira ás mulleres.Nada se amaña se non hai xustiza.Basta da interiorización da superioridade masculina, esta é a que marca xa de primeiras o criterio fundamental de desigualdade ( ese desprezo, ese insulto, ese golpe ben duro).Teñamos presente o desexo das plataformas de mulleres: “ cara a un planeta 50-50 en 2030” Vai de xustiza. Sobre os ombros das mulleres vai boa parte da consecuencia da crise.Velaí unha pregunta: como sería o mundo se as mulleres deixaran de facer o que fan todos os días?
Hai que cambiar o modelo social por outro de igualdade e xa que logo máis xusto e máis democrático. Son necesarias políticas económicas máis igualitarias. Os empregos deben ser cualitativamente acordes coa condición feminina.A marcha atrás dos dereitos conquistados arestora atinxe a todas e a todos, pero en sobremaneira ás mulleres.Nada se amaña se non hai xustiza.Basta da interiorización da superioridade masculina, esta é a que marca xa de primeiras o criterio fundamental de desigualdade ( ese desprezo, ese insulto, ese golpe ben duro).Teñamos presente o desexo das plataformas de mulleres: “ cara a un planeta 50-50 en 2030” Vai de xustiza. Sobre os ombros das mulleres vai boa parte da consecuencia da crise.Velaí unha pregunta: como sería o mundo se as mulleres deixaran de facer o que fan todos os días?
Fuente RSS
